Kan kaybedîyør hayatîm.Can cekîsîyør hayeLLerîm.Yasamak zør geLîyør artîk bana.Nerde hata yaptîm dîye dùsùndùkce batîyør her Lîmanda gemîLerîm.Gîdîyørum.”ya$amak îstemem artîk aranîzda”.yanLîs hayat Døgru yasanmaz.
VarLîğînda yøkLuk yøkLuğunda bekLentîLerîn en zehîrLîsî.Sana îse renkLerîn en køyusunu yøkLuğumu bîrakîyørum.Sana sadece sevgîmîn en sîyahînî bîrakîyørum. Ya$amLa ölüm Arasindaki ø ince cizgide Cambazlık Yapıyorum Bu Aralar.Ayagım Kayınca cigliklar Düzgün yürüyünce ise alkıslar kopuyor biryerlerden!
AqLIyøRum we têk tèk îtîrâf êdîyøRum cîñâyêtLêRîmî.LuzumSuz b1r “KAN” âkîyør dâmârLârîmdãñ.Hêr$êy ñé kádàr kIrmIzI we ñê kâdâr ãñLâmSIz.DøkuñãmîyøRum îcîmdê’ky cêSêtLêrê wê qømdûqùm yêRLêRîñî ßuLâmîyørum.
òLùmùn aci sesi her an kuLakLarimda.ßir cani edasiyLa aLirken canimi azraiL.gùLùmsùyørum ßen kørkmadan.neden ne icin kørkmaLiyimki¿kayßedicek neyim var¿ arkamdan ùzùLùcek agLiyacakLar¿hayir hayir.ßen òLùmden kørkmuyørum.neden kørkayimki”ßen zaten døgarken òLmùsùm”
Senli cümlelerin sonunu getiremiyorum.İçinde olduğun her gülümseme virgül olsun.Kimse noktalamasın seni.Sesini duymak için nefes almadan koşuyorum.Ve çaresizim.İsmin baş harfi gibi.4 yönü olan bir yoldayım.Ne halt edicem bilemiyorum.
Kacmak istersin hayattan.tek basina yasamak karanLikLarda.yapamazsin.birakmazLar pesini.ønLar køvaLadikca sen kacarsin.nereye øLdugunu biLmeden.bir gùn kazanicam diye inad edersin.kazanamazsin.sønunda yeniLir; hayatLar icinden hayat secersin.sebebsizce ya$arsin õLmek isterken deLice.
Bir gün anlayacaksın beklemenin de ise yaramadığını bir yere ulaşmadığını.Arkana dönüp bak†ığın da yine ayni duvarı göreceksin.Hiç ilerlememişcesine kendini kandırdığına o zaman inanacaksın. “Geleceğim 1 qün” diyenler gelmeyecek hiç ya o çok uzakta olacak ya da sen ulaşılmaz bir yerlerde.
gün ve gün agliyor icimdeki cocuk.gün ve gün kan kaybediyor.Yok oldukca icimde eriyor hayellerim.ne yapmaliyim bilmiyorum.tüm renkler siyah benim icin artik.ne yapsam renkli yasayamiyorum.