"Herkes için biraz mutluluk" isteyen bir adamın hikayesi

Jerri, çevresindekilerin çok sevdiği insanlardan biriydi. Keyfi herzaman yerindeydi. Her zaman söyleyecek olumlu bir şey bulurdu. Hattabazen etrafındakileri çıldırtırdı bile, "Bu adam bu halde bile nasıl iyimser olabiliyor?" diye. Birisi nasıl olduğunu sorsa "Bomba gibiyim." diye yanıt verirdi hep. "Bomba gibiyim..."

Jerri doğal bir motivasyoncuydu. Yanındaki insanlardan biri o gün, kötübir gündeyse, Jerri yanına koşar, duruma nasıl olumlu bakılacağınıanlatırdı. Bu tarzı fena halde düşündürüyordu beni.

Bir gün Jerri'ye gittim "Anlayamıyorum." dedim. "Nasıl oluyor da, her zaman, her koşuldabu kadar olumlu bir insan olabiliyorsun? Nasıl başarıyorsun bunu?" Her sabah kalktığımda kendi kendime Jerri bugün iki seçimin var. Havanya iyi olacak ya da kötü derim. Her zaman havamın iyi olmasını seçerim.

Kötü bir şey olduğunda yine iki seçimim var. Kurban olmak ya da dersalmak. Ben başıma gelen kötü şeylerden ders almayı seçerim. Birisi banabir şeyden şikayete geldiğinde, yine iki seçimim var. Şikayetini kabuletmek ya da ona hayatın olumlu yanlarını göstermek. Ben olumlu yanlarını göstermeyi seçerim.

"Yok yahu" diye dalga geçtim. "Bu kadar kolay yani?" "Evet... Kolay..." dedi Jerri. "Hayat seçimlerden ibarettir. Her durumda bir seçim vardır. Sen herdurumda nasıl davranacağını seçersin. Sen insanların senin tavrındannasıl etkileneceklerini seçersin. Sen havanın, tavrının iyi ya da kötüolmasını seçersin. Yani sen hayatını nasıl yaşayacağını seçersin.

Jerri'nin sözleri beni oldukça etkiledi. Onu uzun yıllar görmedim. Amahayatımdaki talihsiz olaylara dövünmek olumlu seçimler yaptığımda heponu hatırladım. Yıllar sonra Jerri'nin başına çok talihsiz bir olaygeldi. Soygun için gelen hırsızlar Jerri'yi delik deşik etmişler. Ameliyatı 18 saat sürmüş, haftalarca yoğun bakımda kalmış. Taburcuedildiğinde kurşunların bazıları hala vücudundaymış.

Ben onu olaydanaltı ay sonra gördüm. "Nasılsın?" diye sorduğumda "Bomba gibi" dedi. "Bomba gibi""Olay sırasında neler hissettin Jerri?" dedim."Yerde yatarken iki seçimim var diye düşündüm. Ya yaşamayı seçecektim ya ölümü. Ben yaşamayı seçtim."Korkmadın mı? Şuurunu kaybetmedin mi?" "Ambulansla gelen sağlık görevlileri harika insanlardı. Bana hep iyileşeceksin merak etme." dediler. Ama acil servisin koridorlarındasedyemi hızla sürerken doktorların ve hemşirelerin yüzündeki ifadeyigörünce ilk defa korktum. Bu gözler bana "Bu adam ölmüş" diyordu. "Birşeyler yapmazsam, biraz sonra ölü bir adam olacaktım.